Η μέρα ήταν βροχερή

Η μέρα ήταν βροχερή. Γύρω παντού σκορπούσε η σιωπή...μία εκκωφαντική σιωπή. Χιλιάδες σκέψεις ανυψώθηκαν στους ουρανούς και η ανάγκη τους για εκπλήρωση δημιούργησε μιαν απρόσμενη -θα έλεγε κανείς- έκρηξη. Έκρηξη οργής και φόβου, αγάπης και πόνου, μια έκρηξη αμφιβολίας. Σκέψεις που ήθελαν να ακουστούν επαναστάτησαν σήμερα, σκέψεις που έμεναν για χρόνια στη σιωπή. Μα πώς να υπομένεις πια; Πόσο να αντέξεις; Προσπαθούν οι άνθρωποι να περπατήσουν μέσα στη πλημμύρα, μέσα στη βροχή. Μα πώς να τις αγνοήσεις; Δε γίνεται. Οι σκέψεις απαιτούν να ακουστούν και εμείς οφείλουμε να τις ακούσουμε. Μα πώς; Φοβάμαι...

Συμφιλιώσου με τον εαυτό σου και θα δεις πως γίνεται. Άκου τον εαυτό σου, άκου τη σκέψη σου.

Η μέρα ήταν βροχερή. Οι σκέψεις σίγησαν.

 

-StaPa