2017-08-21 23:25

 

Η ζωή μας μια θάλασσα

Μπροστά μου μια απέραντη θάλασσα

Γνωστοί ήχοι, οικεία αρώματα

Κι ένα φως… που καίει τη σάρκα μου

Και φτάνει στην ψυχή μου.

 

Τόσα γνώριμα συναισθήματα…

Με μια ματιά τα αιχμαλωτίζω όλα.

Η δροσιά, η αύρα, ο φλοίσβος,

Τα κύματα που φανερώνουν

Όλα μας τα όνειρα, τις επιθυμίες,

Ό,τι   υπήρχε και υπάρχει μέσα μας…

Ένα παιδί, εμείς!

 

Γλάροι! Έρχονται και φεύγουν!

Πετούν! Οδεύουν προς την αναζήτηση

Ενός μυστηριώδους αινίγματος…

Ενός σίγουρου θανάτου, μίας άφοβης ζωής.

 

Πλέω πια και το μόνο που ακούω

Είναι ο ήχος του βυθού,

Μία εύθραυστη γραμμή, καταστροφή!

 

Γυρίζω πίσω. Παρατηρητής.

Σιωπή. Ευάλωτη. Ισχνή. 

 

-StaPa